امروز به مناسبت وفات حضرت ام البنین(س) روز مادران و همسران شهید نام گرفته است. انصافا و حقا این نامگذاری به جا و زیبا بوده است. چقدر این دو اسم در کنار هم زیبا می شوند، مادران شهید با تاسی از حضرت ام البنین و با الگو گیری از منش و رفتار آن بانوی بزرگوار، صبر را به یاری گرفتند و در مقابل تمام مشکلات از خود بی خود نشدند و با قلب هایی مالامال از عشق حسین(ع) در مسیر زندگی ماندند.
گاهی ما با الفاظ بازی می کنیم و به راحتی در گوشه ای می نشینیم و فقط حرف می زنیم، و از صبر و بردباری مادران و همسران شهید می گوییم، اما به راستی آیا برای یک بار هم که شده به اصل این مطلب اندیشیده ایم؟ انصافا سخت است، اینکه بگوییم آنها صبر دارند و یا صبر پیشه می کنند، خیلی راحت است ولی در عمل بسیار سخت است. چون باید بدانیم که هیچ محبتی بعد از محبت الهی به اندازه محبت انسان به نزدیکانش نیست، و این محبت در مادر بسیار زیاد است. مادر فرزندش را همچون گل عزیز می شمارد و حتی حاضر نیست که خاری به دست فرزندش برود.
عزیزی مثال قشنگی می زد، او می گفت: خیلی عجیب است وقتی که می بینم، مادر و یا همسر شهیدی استخوان های عزیزش را در آغوش می گیرد، چون همین مادر، در زمان حیات نمی توانست زخم کوچکی در بدن فرزندش را تحمل کند، چون همین مادر اگر خونی از دست و پای عزیزش می آمد را نمی توانست تحمل کند، چون همین مادر با کمترین آثار بیماری بی درنگ در پی درمان عزیزش بود، حال چطور و با چه روحیه ای این استخوان های پسر شهیدش را در آغوش می گیرد، حال با چه صبری این یادگاران عزیزترین عزیزش را در آغوش می گیرد؟
خیلی این حرف در من تاثیر گذاشت، با خود اندیشیدم که چه عاملی می تواند مادر را که این قدر به فرزندش عشق می ورزد را تا این حد آرام کند! با خود اندیشیدم که چه عاملی می تواند همسر شهید را آرام و صبور کند؟ گفتم همان عاملی که به شهید الگوی زندگی جهادی داد همو باید این صبر را داده باشد. الگوی زندگی جهادی شهید را باید در کربلا جست، پس علت صبر را هم باید در کربلا و کربلایی ها جست. کربلایی که پر است از رمز و راز و شاید باید گفت پیچیده ترین و رمز آلودترین واقعه جهان است.
به هر روی مادران و همسران شهید، صبر خود را از حضرت زینب کبری(س) قهرمان صبر کربلا و حضرت ام البنین(س) مادر بزرگوار شهدای کربلا و در راس همه آنها حضرت ابوالفضل العباس(ع) گرفتند، و او را الگوی رفتاری و کرداری خود دانستند و در زندگی به آن بزرگوار تاسی جستند و مانند آن بزرگوار که بر امام حسین(ع) گریست، آنها هم در شهادت فرزند و همسر شهیدشان بر سرور و سالار شهیدان(ع) گریستند.
و اینکه اگر می گوییم مادر شهید، مراد ما پدر و مادر شهیدان است، چون هر دوی ان بزرگواران در تربیت و به ثمر رسیدن آن عزیز شهید نقش آفریدند و هر دوی آن ها با هم این فرزند را تربیت کردند و در راه خدمت به دین تقدیم اسلام کردند.
جای دارد یادی بکنیم، از مادر و همسران شهدایی که زنده اند و مادران و همسران شهیدی که از دنیا رفتند، بالاخص مادران شهید روستای کوهسارکنده، علی الخصوص ام البنین روستای کوهسارکنده مادر شهیدان الیاس جمشیدی کوهساری و عبدالحسین جمشیدی کوهساری که استخوان های آن شهید برای مادر آمد و از همه شهدا بخواهیم که به حق مادرانتان برای ما دعا کنید و ما را به یاد دارید، که سخت به دعای خیر شما نیازمندیم.
